Iwona Szymczak
Dostęp do infrastruktury telekomunikacyjnej nie będącej własnością przedsiębiorcy telekomunikacyjnego a ochrona własności nieruchomości
Przedmiotem tego artykułu jest analiza regulacji prawnych dotyczący dostępu telekomunikacyjnego ustanawianego w trybie art. 30 u.wsp.rozw.telkom. Specyfiką tego dostępu jest, że zakres podmiotów zobowiązanych częściowo pokrywa się z kręgiem osób będących rzeczywistymi beneficjentami ustanowienia tego dostępu. Występowanie tych zależności jest konsekwencję złożonych stosunków własnościowych obejmujących nieruchomość wspólną, które zostały przedstawione w punkcie 2. W punkcie 3 oraz 4 dokonano analizy obowiązujących przepisów ustawy o wspieraniu rozwoju i usług sieci telekomunikacyjnych dotyczących kręgu podmiotów zobowiązanych do ustanowienia dostępu, z której wynika, że z tego zakresu powinien być wyłączony zarządca. Ponadto niewłaściwe jest też normatywne zakwalifikowanie umowy o ustanowienie dostępu jako czynności zwykłego zarządu, gdyż skutkuje to ograniczeniem współwłaścicieli nieruchomości w wykonywaniu ich prawa. Są oni pozbawieniem kompetencji w sprawie decydowania komu, i na jakich zasadach, udzielić dostępu do nieruchomości, co zagraża ich bezpieczeństwu i spokojnemu zamieszkaniu (tzw. mirowi posesji). W podsumowaniu przedstawiono dwa wnioski de lege ferenda, które zapewnią wybór najlepszego operator w oparciu o decyzje większościowa, co zapewni konkurencyjność usług oferowanych przez operatorów telekomunikacyjnych.
Słowa kluczowe: dostęp do sieci telekomunikacyjnej; użytkownik końcowy; nieuczciwa konkurencja; odrębna własność lokalu
The Access to a Fixed Location not Belonging to Telecommunication Entrepreneur versus the End User’s Right to Choose a Service Provider
The main subject of this article is the presentation of basic differences between the legal construction of the access to a fixed location (telecommunication infrastructure) which belongs to the real property owner who is not a telecommunication entrepreneur (so called the last mile access to property) and the general regulation on the access to the fixed location which belongs to another entrepreneur (which is governed by Art. 139 of the telecommunication law). The law requires the property manager to allow access to the fixed location situated on the real property. He is also entitled to conclude a contract on it. The article concludes that this regulation does not protect the interests of end users, especially those who have a strong legal title to the dwelling space in the building and who are simultaneously the co-owners of the common part of the property. The final conclusion is that the law should protect the common interest of end users so that the decision to establish the access shall be taken by the majority of votes of the end users who have a strong legal title to the dwelling space in the building.
Keywords: condominium; access to telecommunication net; end user; unfair competition
JEL Classification: K1
Cytowanie (APA): Szymczak, I. (2015). Dostęp do infrastruktury telekomunikacyjnej nie będącej własnością przedsiębiorcy telekomunikacyjnego a ochrona własności nieruchomości. Świat Nieruchomości, (1(91)), 59-62.
DOI: 10.14659/worej.2015.91.09
