Janusz Jeżak, Maciej W. Wierzchowski
Potrzeby urbanizacyjne mieszkalnictwa w Polsce do 2030 roku
Prezentowane w artykule oceny bazują na badaniach prowadzonych w Instytucie Rozwoju Miast. Podejmowały one próbę odpowiedzi na pytanie: Jakie są wyznaczniki gospodarki przestrzennej w Polsce? Badania w tym zakresie powinny być kontynuowane w nawiązaniu do koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju Polska 2030. Na zapotrzebowanie budownictwa mieszkaniowego na tereny zurbanizowane podstawowy wpływ mają zastosowane w praktyce standardy urbanistyczne wyznaczające wskaźnik zabudowy stanowiący swoisty wzorzec – benchmark. Wzorzec tego typu znalazł zastosowanie dla oszacowania potrzeb urbanizacyjnych metodą wskaźnikową. Przy założeniu, że istnieją warunki do realizacji około 75% inwestycji na terenach budowlanych, wyposażonych w niezbędną infrastrukturę techniczną i społeczną–racjonalne, średnioroczne zapotrzebowanie na nowe tereny mieszkaniowe wyniesie 2,6 tys. ha, a łączne – dwudziestoletnie 52,5 tys. ha. Częściowe ograniczenie urbanizacji rozproszonej na rzecz urbanizacji kompaktowej (w tym wykorzystującej rewitalizację i re-urbanizację) daje możliwość ograniczenia rozrostu terenów mieszkaniowych o ok. 20%, tj. czyli do poziomu 42 tys. ha. Tak określone potrzeby porównano z szacunkami przeprowadzonymi metodą analogii historyczne, która określiła przyrost terenów mieszkaniowych do 2030 r. na zbliżonym poziomie 54,4 tys. ha.
Słowa kluczowe: potrzeby urbanizacyjne; użytkowanie gruntów; grunty dla budownictwa mieszkaniowego; zagospodarowanie przestrzenne; zabudowa rozproszona; zabudowa kompaktowa
Urbanisation Needs for Housing in Poland by 2013
Assessments presented in the article are based on research conducted by the Institute of Urban Development. The study was an attempt to answer the question: What are the determinants of land management in Poland? Research in this field should be continued in relation to the ‘Polska 2030’ (Poland 2030) concept of spacial planning. Housing development demand for urban areas is primarily affected by the urban planning standards used in defining the indicator of built-up areas, implemented in practice, forming a specific pattern - benchmark. Such a pattern was used for the estimation of urbanization needs with an indicator method. Assuming that there are conditions to achieve about 75% of the investments in construction areas equipped with the necessary technical and social infrastructure, the rational, average annual demand for new residential areas will be 2.6 thousand ha, and the total – a twenty-year 52.5 thousand ha. A partial reduction of dispersed urbanization in favour of compact urbanization (including compact urbanisation using the revitalization and re-urbanization) gives the possibility to limit the expansion of residential areas by about 20%, which means to the level of 42 thousand ha. Such specified needs were compared to the estimations conducted with a method of historical analogy, which identified the increase of residential areas by 2030 at a similar level of 54.4 thousand ha.
Keywords: needs of urbanization; land use; land for housing; spatial planning; building distributed; compact buildings
Citation (APA): Jeżak, J., Wierzchowski, M.W. (2013). Potrzeby urbanizacyjne mieszkalnictwa w Polsce do 2030 roku. Świat Nieruchomości, (3(85)), 4-11.
DOI: 10.14659/worej.2013.85.01
