Jerzy Szymczak
Ocena wpływu akcesji Polski do Unii Europejskiej na nabywanie nieruchomości przez cudzoziemców
Nabywanie nieruchomości przez cudzoziemców zawsze budziło wiele emocji i kontrowersji wśród społeczeństwa polskiego. Obawy dotyczyły głównie możliwości wykupywania przez obcy kapitał nieruchomości leżących po II wojnie światowej na tzw. „ziemiach odzyskanych0. Ale historycznie uzasadnione przejawy obrony przed pozbywaniem się majątku narodowego na rzecz cudzoziemców datują się w Polsce już od zakończenia I wojny światowej, kiedy to kraj odzyskał po wielu latach niewoli swą niepodległość. To właśnie wówczas polski Sejm uchwalił ustawę z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców 1, która po wielokrotnej nowelizacji, w ogólnym swym kształcie obowiązuje nadal. Transformacje ustrojowe Polski z roku 1989 nie mogły być dla cywilnoprawnego obrotu nieruchomościami obojętne, a przełomową datą dla kierunku tych zmian było podpisanie w dniu 16 grudnia 1991r. w Brukseli Układu Europejskiego, na mocy którego powstało Stowarzyszenie między Rzeczpospolitą Polską a Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi. Układ ten wszedł formalnie w życie 1 lutego 1994 r.2 i stał się częścią porządku prawnego jego sygnatariuszy. Dla Polski Stowarzyszenie stworzyło właściwe ramy dla stopniowej integracji naszego kraju ze Wspólnotą Europejską.
